2016 volgens Charlotte Vandermeersch: ‘Ik ben niet zo neurotisch als mannen wanneer ik ergens in duik’

Charlotte Vandermeersch © AFP

Creatief Vlaanderen maakt de balans op van het voorbije jaar. Voor actrice Charlotte Vandermeersch was het vooral huppen van scène naar set en terug.

Stond je niet in de voorstelling Karamazow van theatergezelschap Lazarus, dan wel voor de camera van Erik Van Looy.

CHARLOTTE VANDERMEERSCH: Ja, we zijn in maart beginnen te draaien aan Eriks nieuwe film De premier; Karamazow is in april in première gegaan. Al die dingen liepen door elkaar, dus ik heb het superdruk gehad, ook al heb ik mijn rol in Karamazov gedeeld met Alice Reys, de vrouw van Tom Van Dyck. Dat wil zeggen: ik heb de première gespeeld en de dag erna zat ik in de zaal naar haar te kijken. (lacht) We zijn nogal verschillend, dus we legden elk onze eigen accenten. Heel maf, heel fijn, heel inspirerend. Net als De premier: een thriller met veel suspens is toch een nieuw genre voor mij. Ik dacht dat het eenzijdig zou zijn, maar het was spelen op leven en dood. Ik heb alle hoeken van de kamer gezien.

Koen De Bouw in 'De Premier'
Koen De Bouw in ‘De Premier’

Die van Volksvertegenwoordigers?

VANDERMEERSCH: Haha! Ik speel de woordvoerster van de premier. Maar aangezien de film al heel snel over een gijzeling gaat, ging het voor mij meer om het idéé van die job, de omstandigheden zo menselijk en realistisch mogelijk maken.

Ben je ook nog voor werk van anderen buitengekomen?

VANDERMEERSCH: Ja, voor een voorstelling van Abattoir Fermé die ze al heel lang speelden: A Brief History of Hell. Ik ken de spelers en de makers, dus ik ben altijd benieuwd in welk jasje ze nu weer kruipen. Het was een heel guitig, stout, fantasievol stuk, helemaal zoals ik ze ken.

Hier spreekt een fan.

VANDERMEERSCH: Hun tentoonstelling Divine Decadence heb ik ook gezien, in het kasteel van Gaasbeek. Super! Hoe raakt iets wat ooit edel was in verval? Hoe kan iets wat aan de buitenkant mooi is vanbinnen aan het rotten gaan? Daar heeft Stef Lernous, regisseur van Abattoir Fermé, allerlei interpretaties aan gegeven. In de kamers van dat – overigens prachtige – kasteel stond er van alles tussen het klassieke meubilair en de gewone kunstwerken: video’s, planten, opgezette dieren. Alsof je een koloniaal verleden binnentrad. Soms heel kitscherig, soms heel mooi. Mijn vrienden waren al lang buiten, maar ik moest weer elk filmpje gezien hebben. (lacht)

Lianne La Havas
Lianne La Havas

Kun jij, een en al enthousiasme en leergierigheid, in een oeuvre duiken? Dat van Dostojevski bijvoorbeeld?

VANDERMEERSCH: Ik ben daar niet neurotisch in. Vorig najaar heb ik voor mijn stuk Woody veel over Woody Allen gelezen, interviews vooral, en zowat de helft van zijn films gezien. Maar ik kijk gewoon op gevoel naar wat ik mooi en interessant vind. Mannen zijn daar veel secuurder in, zij zoeken zowat álles op. (lacht)

Zijn er platen waar je dit jaar tot je spijt nog niet aan bent toegekomen?

VANDERMEERSCH: Na het overlijden van Prince heb ik gelezen over hem en dat Britse zangeresje – hoe heet ze nu alweer? Lianne La Havas, ja! Blijkbaar had hij haar de funk bijgebracht op haar jongste plaat, dus die wil ik nog heel graag horen. Ik begrijp wel waarom hij helemaal voor haar gevallen is. Ze is jong en goed en zoetgevooisd.

Tot slot: ben jij iemand die zich voornemens maakt aan het begin van een nieuw jaar?

VANDERMEERSCH: Helemaal niet. Ik vind dat ik goed bezig ben. (lacht)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content