Al gehoord van project The Future Library? Kan op zich niet zoveel kwaad, want het resultaat van het kunstproject zullen de meesten onder ons nooit te zien krijgen. Tenzij u van plan bent nog honderd jaar te leven.
Vanaf 2014 zal over een tijdsspanne van honderd jaar elk jaar een auteur de pen in de hand nemen om een boek te schrijven voor een publiek dat een eeuw van nu verwijderd is. Net als Doornroosje dompelen de honderd boeken van evenveel verschillende auteurs zich in een diepe slaap om pas in 2114 te ontwaken en gepubliceerd te worden.
Doornroosje
Het idee vloeide voort uit de artistieke verbeelding van Katie Paterson. De schotse kunstenares wil met haar ‘Future Library’ bijdragen aan de toekomst van het gedrukte papier. ‘Boeken zullen zoveel veranderingen doormaken, maar ik ben er zeker van dat ze binnen honderd jaar nog zullen bestaan.’
Paterson plantte in Noorwegen een bos van duizend bomen. Zij zullen het papier leveren waarop de teksten na hun schoonheidsslaap tot leven komen. In de tussentijd worden de manuscripten bewaard in het New Deichmanske Public Library in Oslo dat in 2018 de deuren opent.
Teletijdmachine voor boeken
Het eerste boek is af en heet Scribbler Moon. Het werk is van de hand van Margaret Atwood, die in 2000 de Man Booker Prize won voor haar boek The Blind Assassin. Dinsdag 27 mei overhandigde ze haar werk aan Katie Paterson, veilig opgeborgen in een doos. ‘Ik stuur een manuscript in de tijd. Zal er iemand zijn om het te kunnen lezen?’, vroeg de Canadese auteur zich af.
Honderd jaar lang is de titel het enige wat de wereld over het manuscript zal weten. Al de rest blijft verborgen tot 2114. In een interview met The Guardian vertelde Atwood dat ze het helemaal niet erg vindt dat ze nooit het moment zal meemaken wanneer lezers voor de eerste maal haar woorden gadeslaan. ‘Heerlijk is het. Je hoeft er niet bij te zijn als critici het boek afbreken of, als het wel goed onthaald wordt, de uitgeverij met de pluimen gaat lopen.’.
Goed voor de ziel
Ondertussen maakte Katie Paterson bekend wie het volgende verhaal zal leveren. David Mitchell, schrijven van het verfilmde Cloud Atlas en het onlangs verschenen The Bone Clocks mag de eer op zich nemen. In een aankondiging zei Mitchell het volgende over ‘The Future library’: ‘Het project spreekt het vertrouwen uit dat we, ondanks de catastrofale schaduwen waaronder we leven, een mooie toekomst tegemoet gaan en in staat zullen zijn om de artistieke inspanningen te vervolledigen die artiesten een eeuw geleden opstartten.’
Mitchell is duidelijk trots dat hij deel mag uitmaken van de onderneming die een toch wel langdurig engagement vereist: ‘Onderdeel uitmaken van een narratieve structuur die langer is dan je eigen levensspanne is goed voor je ziel.’
Waar het nieuwe boek van Mitchell over zal gaan, mag hij niet verklappen. Jammer voor ons, want wij zullen de tekst waarschijnlijk nooit kunnen lezen.(FDC)
