Strip: Het Onzienbare van Erik Kriek

In ‘Het onzienbare’ toont Erik Kriek alle gore details van de horror van Lovecraft, al is het resultaat zeker niet smakeloos.

De meeste stripversies van literaire klassiekers zijn volkomen oninteressant omdat de opportunistische tekenaar die aan zo’n boek begint, er niet in slaagt een interessante grafische visie op het gekozen werk te laten zien. Gewoon in prentjes zetten, lijkt de impliciete boodschap, dan klinkt vanzelf hoerageroep op de modieuze graphic novel-banken. Gelukkig voor onze gemoedsrust zijn er af en toe uitzonderingen die de regel bevestigen.

Vanaf de eerste pagina’s van zijn superpantoffelheld Gutsman werd de stijl van Nederlander Erik Kriek geassocieerd met de roemruchte Amerikaanse horrorstrips uit de jaren vijftig. Om dan over te gaan tot een verstripping van de verhalen van H.P. Lovecraft, zeg maar de verpersoonlijkte horrorcanon, kan niet anders dan een verheugende stap worden genoemd. De kracht van Lovecrafts verhalen ligt in de suggestie van afschrikwekkends allerlei. Een ik-persoon die ontdekt dat hij eigenlijk een zombie is, een andere verteller die tot zijn afschuw ontdekt dat hij van monsterachtige zeewezens afstamt. Je zou denken dat een grafische weergave hiervan de ongeremde verbeelding van de lezer teniet doet, maar Kriek ontwijkt die valkuil door een resoluut schaduwrijke kijk op Lovecraft en veel sfeer.

Terwijl zijn stijl in de alledaagse avonturen van Gutsman niet anders dan ironisch kon worden gezien, sluit ze nu prima aan bij de donkere kanten van de verhalen. Zijn uitbeelding van het onuitbeeldbare is kunstzinnig goor en bedoeld afschrikwekkend, al zorgen postmoderne twinkelingen ook voor een grimlach hier en daar. Horror en humor liggen nu eenmaal niet alleen in hun klankvorm dicht bij elkaar. Krieks versie van Lovecraft is traditioneler dan de verstripping door stripgrootheid Alberto Breccia, die de horror vooral suggereerde, maar daarom niet minder sfeervol.

Gert Meesters