Strip: Hart voor het werk

‘De killer’ blijft boeien door de collectieve frustratie over de bankencrisis met enkele goed gemikte kogels te uiten.

Om tien albums lang onze aandacht te blijven vasthouden, moet een stripreeks van goeden huize komen. Jacamon en Matz zijn er met De killer in geslaagd, hoewel het basisgegeven uiterst eenvoudig gehouden is. Het hoofdpersonage is een professionele huurmoordenaar met een ontwikkelde argwaan voor de menselijke soort. Gaandeweg krijgt de afstandelijke killer ruimte voor een gevoelsleven met vrouw en kind. Die verstopt hij beiden angstvallig in een ontoegankelijk oerwoud, want een sterk emotionele band is een achilleshiel in zijn business, net zoals een moreel besef. In dit einde van de tweede verhaalcyclus wil de drugsbaron met wie hij geregeld werkt, legaal in een oliebedrijf op Cuba investeren, maar daarbij wordt hij tegengewerkt door Cubaanse bannelingen in Miami en een verzekeringskantoor in Londen. De killer mag zijn specialiteit dus weer gaan uitoefenen om de tegenstand uit te schakelen.

Tekenaar Jacamon was tien jaar geleden een van eersten die de beperkingen van zijn tekentalent efficiënt met computertechnieken kon opvangen. Zijn grafiek houdt hij clean en zijn kleurenpalet koel. Ondanks de beroepsrisico’s van het hoofdpersonage wordt weinig spanning opgebouwd door de vertelde gebeurtenissen. Het is de droge voice-over van de cynische moordenaar die de serie boven de middenmoot uittilt. Temeer omdat zijn verrassende carrièrewending en omscholing tot grote pief in een oliebedrijf de killer aan de moreel verantwoorde kant brengt – die van het belaagde, idealistische Cuba tegenover de kuiperijen van imperialistische Amerikaanse kapitalisten en op winst beluste bankiers. Het nuchtere gekanker op de mensheid maakt het hoofdpersonage onvermijdelijk sympathiek, waardoor de grens tussen goed en kwaad in De killer succesvol wordt opgeheven.

Gert Meesters