Lena: Strip met exotische tint

In het dubbelalbum over de mysterieuze Lena brengt Pierre Christin twee nauwelijks verbonden thema’s samen: exotische bestemmingen en internationaal terrorisme.

Lena *

André Juillard & Pierre Christin

Dargaud, 112 blz., € 24,95.

De bleke Lena van André Juillard en Pierre Christin wordt door de Franse geheime dienst ingezet als geheim wapen tegen terroristische organisaties. Met de dood van haar man en kind in een aanslag heeft ze een traumatische ervaring achter de rug, die als motivatie voor haar gevaarlijke opdrachten kan dienen. Hoewel de twee verhalen in een voice-over overvloedig door haarzelf becommentarieerd worden, komen we verder weinig over de sfinx Lena te weten.

In het eerste verhaal mag ze wraak nemen op de opdrachtgevers achter de aanslag op haar man. Ze reist daarvoor van Oost-Berlijn naar het Midden-Oosten en ontmoet de samenzweerders een voor een, zogenaamd om hen de spullen voor een nieuwe aanslag te geven. Na haar geslaagde eerste opdracht trekt ze zich terug in Australië, in het gezelschap van een weduwnaar en zijn kind. Ietwat geforceerd krijgt de Franse dienst haar zover dat ze het prille geluk laat staan voor een undercoveroperatie waarbij ze moet infiltreren in een organisatie die jonge meisjes opleidt tot zelfmoordterroristen. Dat is eens iets anders dan militaire trainingskampen voor jonge mannen in Afghanistan.

Christin laat duidelijk blijken dat hij zich over de werkelijkheidswaarde van het onderwerp heeft gedocumenteerd. De opeenstapeling van verschillende locaties op verschillende continenten, die duidelijk vormgegeven zijn op basis van foto’s, is zo overweldigend dat je je niet van de indruk kunt ontdoen dat wereldreiziger Christin en rusteloze tekenaar Juillard zichzelf een plezier hebben gedaan door zo veel mogelijk exotisme in het verhaal te smokkelen.

Ondanks alle ijver om werkelijkheidsgetrouw te werken kan noch hij noch Juillard je laten geloven dat een flanerende, welgevormde vrouw van in de dertig koelbloedig zou meewerken aan de eliminatie van terroristen. Daarvoor blijft Juillard te veraf met zijn klinische lijnvoering, die soms in een zielloze perfectie uitmondt. Zijn versie van de klare lijn creëert afstand tussen de lezer en het verhaal en maakt de tekeningen onaantastbaar in plaats van inleving te bevorderen.

Gert Meesters

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content