Drie vragen aan schrijver Thijs Feuth: ‘Wanneer ik rust of inspiratie zoek, doe ik dat ook al lopend’

Thijs Feuth bracht in juni 2017 zijn nieuwe boek ‘Achter de rug van God’ uit. Knack Focus legt hem drie vragen voor.

1. In je boek koppel je regelmatig terug naar de Finse mythologie zoals die neergeschreven staat in de Kalevala. Hoe sterk leeft die vandaag nog bij de Finnen?

Thijs Feuth: De Kalevala is een jaar of 150 geleden neergeschreven op basis van de oude Finse mythologie. Voor de ontwikkeling van een nationale culturele identiteit was het boek bijzonder waardevol. Veel belangrijke Finse kunstenaars vielen erop terug, met als grootste natuurlijk de componist Sibelius. Voor hen was Finland een combinatie van natuur en Kalevala. Vandaag wordt op school nog steeds voorgelezen uit dat boek, maar het heeft ondertussen wel een stoffiger imago. Ik wil vooral tonen dat de zaken die erin aan bod komen nog heel actueel zijn, zoals de zoektocht naar het goede leven en de liefde, maar ook het terrorisme. Die oude Finse goden waren immers heel erg menselijk, heel anders dan de christelijke god.

2. Het lijkt alsof je je hele leven op zoek was naar iets. Je reisde naar Engeland en naar Kenia, ging er werken en wonen, maar pas in Finland heb je het gevonden. Juist?

Feuth: Wat ik in Finland vooral heb ontdekt, is dat wat ik zocht niet in de wereld te vinden was, maar wel in mezelf. Van tijd tot tijd kom ik even terug naar Nederland en dan merk ik hoe bevreemdend ik die Nederlanders wel vind. Niet alleen zijn ze met heel veel, bovendien leggen ze elkaar ook heel veel op en verwachten ze veel van elkaar. Waar ik woon, in het noorden van Finland, is het allemaal een tandje minder. Wanneer je daar de stilte opzoekt, zit je in de absolute stilte, een stilte die in Nederland niet meer voorkomt.

3. Hardlopen noem je een daad van bevestiging, een teken dat je echt leeft. Waarom is lopen zo belangrijk voor jou?

Feuth: Lopen is een bestaanswijze. Ik loop naar mijn werk en wanneer ik rust of inspiratie zoek, doe ik dat ook al lopend. Lopen maakt mijn hoofd leeg. Toen ik in Nepal was, merkte ik dat de lokale bevolking hardlopen yoga noemde. Dat is het in feite ook. Je maakt jezelf los van de wereld en neemt een afstandje. Wanneer ik wedstrijden loop, is het dan weer belangrijker om mijn vrienden te verslaan dan om prijzen te winnen. Je weet toch wat onder wedstrijdlopers het bewijs van een goede vriendschap is? Dat ze elkaar afmaken.