De ideale man: Liefde is doof

Dan Clowes laat je meekijken in het hoofd van een datende veertiger met een laag zelfbeeld.

De ideale man was volgens Dan Clowes ‘de enige kans die ik ooit zal hebben op een vervolgstrip in een krant”. Twintig weken lang mocht de auteur van Ghost World en Wilson een pagina in The New York Times zetten. Hij gebruikte die gelegenheid voor een antiromantisch liefdesverhaal. Marshall, een door het leven teleurgestelde veertiger, heeft zich door vrienden tot een blind date laten overtuigen. Samen met hem wacht je in een café op een onbekende vrouw, die zo laat is dat ze niet meer lijkt te komen. Ondertussen becommentarieert Marshall de situatie in een voice-over. Daarin belanden zijn ergernissen over mensen die al gsm’end een café binnenkomen, maar ook zijn voorzichtige inschattingen van de vrouwen om hem heen. Eén van hen zou wel eens zijn blind date kunnen zijn.

Wanneer zijn afspraakje uiteindelijk toch nog opduikt en onverwacht knap blijkt, razen Marshalls gedachten onverminderd door. Ze zijn zo dominant dat ze de tekstballons van de gesprekken bedekken, waardoor de small talk van zo’n eerste conversatie achteloos wordt gewist. De situatie blijft niettemin perfect leesbaar. Clowes draait zo de verhoudingen om: de onhoorbare gedachtestroom heeft meer relevantie dan de hoorbare, maar zinloze gesprekken en wordt dus visueel dominant, waardoor je als lezer geen toegang meer hebt tot de normaal gezien hoorbare geluiden van de alledaagse conversatie.

Voor deze boekuitgave herschikte Clowes de oorspronkelijke tekeningen uit de krant en vulde hij hier en daar zijn voorgepubliceerde pagina’s aan met extra materiaal. In vergelijking met het vorig jaar verschenen Wilson is De ideale man minder vernieuwend en een stuk ernstiger. Clowes laat zijn karakteristieke wrange humor niet helemaal achterwege. Zo is het bijzonder ironisch dat de sullige Marshall als een echte held toevallig de dief onderschept die de handtas van zijn nieuwe vlam heeft ontvreemd. Of dat hij later op de vuist gaat met haar ex. Maar in De ideale man overheerst toch vooral een hoopvolle tristesse. Clowes portretteert met mededogen kwetsbare mensen die blutsen en builen hebben opgelopen, maar tegen beter weten in blijven proberen om het er beste van te maken.

Gert Meesters