Comedian Sander VDV wordt striptekenaar: ‘Elke gast van mijn generatie heeft gemasturbeerd voor MTV’

Vorige zomer stond hij hier – in de reeks Generatie Nu – nog als comedian om in de gaten te houden, nu toont hij zich ook als tekenaar. In zijn vermakelijke eerste stripalbum Pissebloem ploft Sander VDV zichzelf neer als ‘een waardeloos stuk stront’. Hoezeer ook uit het eigen leven gegrepen, verschillen met zijn werkelijke zelf zijn er wel degelijk.

In Pissebloem gaat Sander ‘VDV’ Vanderveeren (32) twee keer op zoek naar liefde van vaag allooi. Eerst als puber in de late nineties tijdens wat ‘de snokavond van het jaar’ moet worden, daarna als ‘bleke creep’ van begin de dertig die op oudejaarsavond 2016 in een vlaag van wanhoop ‘een dikke 7,1 op 10’ wil binnendoen.

Sander VDV: Dat laatste verhaal is pure fictie en hoewel het natuurlijk karikaturaal is, omdat ik mijn kleine kanten sterk uitvergroot, blijft het toch realistisch en semiautobiografisch. In de zin van: chance dat ik niet zo gebleven ben. De strip is gebaseerd op frustraties die ik vroeger had. Nu, het eerste verhaal leunt veel dichter aan bij de waarheid: elke gast van mijn generatie heeft wel eens zitten masturberen voor MTV.

Tot daaraan toe. Maar pornografische tekeningen van The Simpsons?

VDV: Die dingen waren eind jaren negentig gewoon online te vinden, hoor. Toen we thuis nog geen internet hadden, zocht ik geregeld naar nieuwe prentjes in de bibliotheek van Strombeek, waar ik ben opgegroeid. Ik denk dat die Simpsons-porno nu nog veel zieker is geworden. Zelf ben ik al sinds mijn dertiende uit die scene gestapt. Om maar te zeggen dat ik wel degelijk geëvolueerd ben.

Voor mensen die je niet van je stand-upwerk kennen zal de combinatie van zoveel zwarte humor en plaatsvervangende gêne wel wat gewenning vergen. Welke reacties op je strip heb je al opgevangen?

VDV: Van de achttien mensen die een exemplaar hebben gekocht, heb ik alleszins nog niets gehoord (lacht) Vrienden en familie reageren heel beleefd. Maar serieus: geen idee van de verkoop. Ik denk dat de uitgeverij me pas zal bellen als het cijfer niet langer schaamtelijk is.

Nochtans: hoe meer pijnlijke situaties, hoe meer inspiratie voor jou.

VDV: Da’s waar. Ik zoek die nochtans niet op, maar ik ben wel extreem neurotisch. Telkens als ik een sociale situatie moet betreden, bedenk ik op voorhand al allerlei doemscenario’s. Zo kun je het uitgangspunt van Pissebloem – ik zocht gewoon een betekenisloos woord dat de lading niet meteen zou dekken – nog het best omschrijven: hoe ik vréés dat iets slecht zal aflopen. Want op dit punt is mijn leven zo saai als dat van iedereen. Ik denk dat ik bepaalde beschamende herinneringen uit mijn jeugd gewoon langer meedraag dan anderen. Verdringen of vergeten, dat schijnt mij niet zo goed te lukken.