Zita Theunynck

1 Waarom schrijft een pas getrouwde en dolverliefde jonge vrouw een roman over een problematische relatie?

Zita Theunynck: Ter compensatie, net omdat mijn eigen leven zo onproblematisch is. En ook wel omdat iedereen anders zou denken dat het boek over mij gaat. Dat wilde ik absoluut vermijden. Anderzijds fascineert een vrouw als Anna mij wel. Zij durft niet te kiezen, heeft twijfels en angsten. In mijn vriendenkring zie ik dat het niet altijd zo makkelijk of vanzelfsprekend is als bij mijn lief en ik. Mensen zeggen dan al gauw: ‘Maar allez, waarom wil die dat nu niet?’ Terwijl er soms veel meer achter steekt. Daar ben ik dan wel nieuwsgierig naar. Misschien heb ik Anna wel gecreëerd als hommage aan al die vrouwen die een vaste relatie of een huwelijk niet zo vanzelfsprekend vinden.

2 Je boek heeft een heel specifieke vorm: 23 brieven die aanvankelijk gewoon de een na de ander weergegeven worden en daarna nog eens maar dan in hun context, waardoor ze een heel andere betekenis krijgen. Waar kwam dat idee vandaan?

Theunynck: Dat zat eigenlijk vanaf het begin in mijn hoofd. Ik denk dat ik net Ian McEwans Atonement had gelezen. In het eerste deel zie je alles door de ogen van de dertienjarige Briony. Daarna lees je hetzelfde verhaal vanuit een ander standpunt en besef je dat het helemaal anders in elkaar zit dan je dacht. Dat fascineerde mij. Ik wilde iets gelijkaardigs doen.

3 Waarom ben je eigenlijk gaan schrijven?

Theunynck: Daar is mijn vader grotendeels verantwoordelijk voor. Ik droomde van een roman, maar tezelfdertijd dacht ik: ik kan dat niet, zot. Tot mijn vader op een dag vanachter zijn krant zei: ‘Ons Zita, die zal nog wel eens een boek schrijven.’ Dat zette de deur op een kier. Ik moet ook altijd denken aan die uitspraak van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk wel dat ik het kan.’ Zo is het wel een beetje. Dat is het voordeel van iets voor de eerste keer doen: je hebt nog een heerlijk onrealistisch optimisme. Samen met mijn zus had ik eerder al de blog Emoshit opgericht. Zo’n blog is een goeie leerschool, toegankelijker en makkelijker, voor tussen de soep en de patatten. Een roman vraagt meer tijd. Misschien ga ik hierna wel een theaterstuk schrijven, of een tweede boek. Als het maar schrijven is, dan ben ik tevreden.

(M.V.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content