Groezrock: ‘Een festival dat even morsig klinkt als het eraan toegaat’

Meerhout. Diep in de door aprilse grillen drassig gemaakte velden van de Vlaemsche kempen vindt hier nu al voor de 21e keer Groezrock plaats. Een verslag van de eerste festivaldag.

Meerhout. Diep in de door aprilse grillen drassig gemaakte velden van de Vlaemsche kempen vindt hier nu al voor de 21e keer Groezrock plaats. Een festival dat even morsig klinkt als het eraan toegaat, al is de organisatie op tien jaar enorm professioneel geworden. De crème de la crème van de harde muziek verzamelt hier twee dagen om op vier (en half) podium met kickdrums, basgitaren en screams van jetje te geven. Fans van alles wat onder de overkoepelende vlag van de punk- en hardcorescene kunnen dit weekend weer profiteren van enkele jonge talentjes en oude rotten.

De eerste festivaldag werden de vroege vogels al getrakteerd op grote namen; de bouncing souls gaven het akoestische beste van zichzelf, Authority Zero en Chixdiggit mochten de mainstagers wakkerschudden en de relatief nieuwe The Menzingers wisten menig festicalganger te verbazen. Sommigen lieten er zelfs hun lunch voor staan.

Vandaag trouwens ook twee Belgische bands: de Bruggelingen van Vienna en het Antwerpse BEAR, die standaard op een behoorlijke achterban kunnen rekenen. De twee kunnen stijlgewijs dan weer niet verder uit elkaar liggen: waar Vienna het moet hebben van vrolijke-vrouw-met-ballen poppunk genre Paramore verpulveren de Bears de trommelvliezen van hun gewillige aanhoorders met stampende metal.

Reel Big Fish kreeg de Groezrockbende voor de mainstage aan het dansen met hun mix van punkrocktunes en een flinke toeter ska, een genre dat deze editie wat onderbemand lijkt. Opvaller: Dustin Kensrue (Thrice) op de Fender Acoustic stage. Intieme sfeer, indrukwekkende stem, meer van dat!

Hoe overtuigend de Bouncing Souls tijdens hun akoestische set waren, zo mak waren ze tijdens hun optreden op de mainstage. Ja, ze speelden al hun hitjes (en enkele nieuwe songs van de nieuwe plaat Comet), en jawel, het publiek schreeuwde evenhard mee met keelschuurders als Gone en True Believers maar uiteindelijk bleef het bij veel gebounce en weinig soul.

Waarom de Heideroosjes ermee stoppen blijft ons een raadsel. Hoewel een ontzagwekkend aantal kilometers op de teller hebben brengen ze hun songs met passie en energie, en dat weet het publiek te smaken. Of het was omdat ze bezig zijn met hun afscheidstournee of zijn ze gewoon nog altijd relevant, we laten het in het midden.

Hoewel ze eerder vandaag al daverde onder het geweld van The Wonder Years en Off With Their Heads zal de etnies stage vanavond wellicht pas echt uit haar voegen barsten met het opeenvolgende kwartet Verse, Lifetime, Hazen Street en Gallows. Verse, omdat ze na een stop van enkele jaren er eindelijk terug staan met hun doorleefde hardcore. Aanhangers van de Bridge Nine Records bands klappen alvast in hun handen. “Oude emogoden”, worden de honden van Lifetime beschreven, ze verdienen scenewijd respect sinds het begin van de jaren negentig met hun snelle, rauwe vleesmachinesongs. De mannen van Hazen Street zijn dan weer een samensmelting van pure legendes, de Avengers van de New Yorkse hardcore zo je wil, met leden van Madball, Bad Brains en H2O. Gallows hoeft geen voorstelling; beukend, barstend en boos, zelfs zonder frontman Frank Carter.

Dé band van de avond -afgaande van de t-shirts en het enthousiaste gekakel in de drankticketjesrij- wordt wellicht Rancid. Na bijna 10 jaar niet meer op Europese bodem vertoefd te hebben zijn ze van plan vanavond hun hordes fans – die opgewarmd zullen worden door Face To Face en Lagwagon- te verwennen met hun nieuwe plaat maar vooral een gigantische plunjezak vol klassiekers.

Blijven we zelf nog voor nuchter: Evergreen Terrace, The Dillinger Escape Plan, Heaven Shall Burn en Parkway Drive op de Impericom stage. Have a good one!

Katrin Swartenbroux

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content