My Favorite Thing Is Monsters 1

De grote favoriet voor de Fauve d’Or, die op het stripfestival van Angoulême het beste album bekroont, ging dit jaar ook met die prijs naar huis. Sinds Emil Ferris (°1962) anderhalf jaar geleden uit het niets opdook met My Favorite Thing Is Monsters, oogstte ze overal lof en prijzen. Ferris onderging als tienjarige een zware rugoperatie, leip als zestienjarige weg en was een tijd dakloos en op haar veertigste kreeg ze via het Westnijlvirus, dat haar gedeeltelijk verlamde. Pas daardoor realiseerde ze zich hoe essentieel tekenen voor haar was. In balpen op lijntjespapier tekent Ferris in My Favorite Thing Is Monsters met ongelooflijke vaardigheid het verhaal van de tienjarige Karen Reyes, haar grote broer Deez en haar zieke moeder. Het bijzonderst is nog hoe Ferris verhulde autobiografie vermengt met allerlei andere genres. Karen ziet zichzelf als een weerwolf en probeert tussendoor een moordmysterie op te lossen door te graven in het Duitse verleden van een buurvrouw. Een onklasseerbaar, fascinerend boek.