Paul Baeten

‘Ik begrijp nog altijd niet waarom iets op tv presenteren je het recht zou geven om mensen te kraken’

Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

‘Mensen kraken voor de ogen van de massa: dat is van zo’n vulgariteit en kilheid, ik kan er met de beste wil niet bij’, huivert auteur P.B. Gronda.

Ik weet ook niet waarom, maar ik zag de preselecties van het zoveelste seizoen van een kookprogramma. Vier koks zaten daarin op hoge stoelen en lieten mensen hun gerecht voorbereiden. Er was een man van begin de zestig die een nogal onnozel dun baardje had, en jongens, dat was lachen geblazen.

De man was duidelijk erg zenuwachtig en sterk onder de indruk van de vier bekende chefs. Hij had een eigen bordje voorbereid, en dat werd niet lekker bevonden. Smaakte volgens een van de heren topkoks naar modder. Maar intussen bleven ze vooral lachen met dat baardje. ‘Is het veel onderhoud?’ ‘Werk je er elke dag aan?’ ‘Heb je het al eens een kleurtje gegeven?’ ‘Je hebt duidelijk een heel grote passie’, zei de kok die van het bord had geproefd. ‘Bedankt, chef’, herleefde de man. ‘…voor je baardje’, zei de kok. Ho jongens, dat was me daar lachen. Man gebroken afgevoerd. Volgende!

Ik begrijp nog altijd niet waarom iets op tv presenteren je het recht zou geven om mensen te kraken.

Als mens die al eens aan een tv-programma meewerkt, maar vooral als mens tout court moest ik hier van overgeven in mijn mond. Als ik kon, ik had het op een bordje gespuugd en aan de vier edelachtbaren voorgeschoteld. ‘Helemaal zelf gemaakt, chef, stik erin.’

Ik heb na meer dan tien jaar in de media werken nog altijd niet begrepen waarom sommige mensen denken dat iets op televisie presenteren je op de een of andere manier het recht geeft om die macht te misbruiken en mensen te kraken voor de ogen van de massa. Dat is van zo’n vulgariteit en kilheid, ik kan er met de beste wil niet bij.

Het gaat in dit concrete geval over een hobbykok uit de provincie of een kleine stad. De man heeft al zijn halve leven gekookt voor vrienden en familie. Gaat dan uiteindelijk eens meedoen met zo’n programma. Reist naar de stad waar de opname plaatsvindt, boekt een hotel, zijn vrouw komt misschien mee. En het mislukt. Hij doet het niet goed, past niet in de mix van mensen die de redactie voor ogen heeft en wordt afgewezen. Hij wordt natuurlijk niet afgewezen, want dan hadden we hem nooit gezien. Hij wordt gecast, maar voor de montages van de losers die gekraakt worden. ‘Kijk dat baardje, dat gaat goed zijn.’

Aan elk onnozel tv-spel dat op de kap van gewone mensen met aspiraties een publicitaire franchise doet draaien: ga u liggen schamen in een van de gesponsorde kookpotten.

Maar goed, in zijn beleving haalt hij het dus niet. Dat is op zich niet leuk, maar het is maar een spel en elke normale mens is daar na een nachtje slecht slapen zo van bekomen.

Maar van daar tot compleet belachelijk gemaakt worden, op een heel persoonlijke manier, dat is heel wat anders. Vier onuitstaanbaar arrogante koks die al tien jaar op hun kruk in hun vertrouwde tv-studio zitten, enkel en alleen om hun dagfactuur te kunnen sturen en door hun bekendheid een reeks reclamedeals te kunnen sluiten met fabrikanten van voeding en keukenspullen, tegen één man, alleen, die nog nooit in een tv-studio is geweest en eigenlijk zijn helden komt ontmoeten.

Aan elk onnozel tv-spel dat op de kap van gewone mensen met aspiraties een publicitaire franchise doet draaien, of het nu over koken, muziek maken of welk talent dan ook gaat: ga u liggen schamen in een van de gesponsorde kookpotten, want zelfs het grootste tv-scherm kan uw klein persoontje niet maskeren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content