Antoine Kogut

De synth, de synth, hij komt, de lieve synth! Niet uit Spanje, maar vanuit Frankrijk komen Antoine Kogut en zijn baard aangewaaid, met in zijn knapzak geen appelsienen maar de ideale soundtrack bij een chaise longue, een Campari Orange en een witte koningspoedel. Minder extravagant maar even gelikt als de kinky kitsch van zijn landgenoot Sebastien Tellier, en met de finesse van Air in de vingers. Fuck de winterprik en drijf mee op galmende trompetsolo’s – Herb Alpert-alarm! -, als in een leeggelopen buitenzwembad kaatsende baslijnen en in zijden pyjama bedachte, gestroomlijnde keyboardriffs. Francis Lai – repose en paix – had zoveel eer moeten meemaken, en wie vertrouwd is met de klarelijnexotica van Cornelius zal in Kogut een geestgenoot van de Japanse spacecadet herkennen.