Altijd grappig: Duran Duran-fans die op de onpeilbare diepte in het oeuvre van hun helden wijzen. Alsof er achter de glitter, de glamour en de boybandlooks vijf het schaakspel genegen asceten schuilden, die zich tegen hun zin met meiden, mode, limo’s en andere neveneffecten van de roem inlieten. ‘Ze bespeelden hun eigen instrumenten!’ is in dezen een vaak gehoord argument, alsook: ‘Simon Le Bon is een poëet!’ Alsof het een schande is om jezelf een New Romantic te mogen noemen, de ultieme postergroep te zijn in een van posterboys doordrenkt decennium en verantwoordelijk te zijn voor gouden eightiesmateriaal als Wild Boys, Girls on Film en Rio. Misschien zal het vijftal in deze van nostalgie glimmende docu zelf eindelijk toegeven dat het hun alleen om de fun, de hits en het haar te doen was, misschien niet. Feit is dat hun muziek ons gemoed dertig jaar later nog altijd spoorslags tot een stramme shuffle beweegt. Noem het een reflex, fle-fle-fle-fle-flex.
Donderdag 15/11, 23.10, Canvas
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
