Voluit voor de liefde gaan terwijl je de dood recht in de ogen kijkt: het is een thema dat niet uit de mode raakt in de Franse film. Ook de Parijse cineaste Rebecca Zlotowski focust gretig op dat romantische fatalisme in Grand Central.
GRAND CENTRAL
Zaterdag 15/9, 22.50, Canvas
Grand Central vertelt over een driehoeksverhouding die zich afspeelt tegen de achtergrond van een kerncentrale in de Ardèche.
Het verhaal draait om Gary (Tahar Rahim, die indruk maakte als de crimineel met het scheermesje in de mond in Un prophète). Goed opgeleid is de knappe dertiger niet, en hij heeft dringend behoefte aan een baantje en een plek om zich te nestelen. Die baan vindt hij in een kerncentrale, waar hij aan de slag kan bij de schoonmaakploeg – levensgevaarlijk werk, maar het loon is behoorlijk. Op een camping in de schaduw van de betonnen koeltorens van de centrale vindt hij ook een nieuwe thuis dankzij Gilles (Olivier Gourmet), de teamleider die de jonge werknemers opleidt, de kloeke Toni (Denis Ménochet) en Karole (Léa Seydoux), op wie Gary smoorverliefd wordt, ook al heeft Karole Toni lief en wil ze met hem trouwen.
De krachtige beelden in de kleedkamers en de buik van de kerncentrale steken fel af tegen de scu0026#xE8;nes op de camping, die een meer bucolisch karakter hebben
Grand Central laat de angst en het levensgevaarlijke werk van de onderhoudsploeg zien, alsook de procedures die de teamleden dagelijks moeten doorlopen om te controleren of ze aan radioactieve straling zijn blootgesteld. Die krachtige beelden in de kleedkamers en de buik van de kerncentrale steken fel af tegen de scènes op de camping, die een meer bucolisch karakter hebben, zoals wanneer Gary en Karole stiekem naar hun plekje aan de oevers van de Rhône trekken. Rahim en Seydoux zijn weliswaar niet zo mythisch als Jean Gabin en Michèle Morgan in Le Quai des Brumes en Remorques, twee fameuze voorbeelden van het Franse poëtische realisme, maar ze stralen wel zinderende passie uit.
Er zijn wel wat metaforen – liefde is even gevaarlijk als radioactiviteit – , maar al bij al houdt Rebecca Zlotowski de beeldspraak zo veel mogelijk op de achtergrond. Zo hoor je in deze dans tussen atomen en liefdesdriften niet het voor de hand liggende Radioactivity van Kraftwerk maar een variant op Henri Salvadors Maladie d’amour, een liedje als een zachte liefdesbries: ‘Quand l’amour est petit/ C’est joli si joli / Mais quand il devient fort/ Méfiez vous mes amis/ Car l’amour c’est la mort/ Mais c’est l’amour aussi/ C’est la mort/ Mais c’est le paradis.’
