Florence + The Machine

Wie een huidaandoening ontwikkelt telkens als Florence Welch haar keelgeluid laat galmen, zal wellicht met een grote boog om haar vierde worp heen lopen. Akkoord, subtiliteit zal altijd haar grootste uitdaging blijven, maar nu – dertiger geworden en de nood aan een publieke biecht voelend – gaat ze die tenminste aan. Welch kaart haar overwonnen anorexia en drankzucht aan, betuigt haar zuster spijt en Patti Smith eer, en kijkt meewarig terug op de bandeloze frivoliteit van haar jeugd. Hoewel die vleug introspectie haar typerende melodrama vaak tot draaglijke proporties terugbrengt, hervalt ze meermaals in oude gewoontes. Als Welch met High As Hope de hoeksteen van een nieuwe richting wilde leggen, is het toch een kleintje.