Van The Master tot Carrie: dit is er deze week op uw tv

Volg de gids en u weet weer wat te kijken van zaterdag 19 tot vrijdag 25 mei 2018.

BIRDMAN (zaterdag 19/5, 22.35, Canvas)

Een goeie casting is het halve werk: wie had een acteur die ooit een grote ster was door zijn rol in een superheldenfilm beter kunnen vertolken dan Michael Keaton, dé acteur die ooit een grote ster was door zijn rol in een superheldenfilm? Birdman is een fijne film over ouder wordende mannen die zich in hun ondergoed op straat wagen.

Riggan Thomson (Michael Keaton) was twintig jaar geleden een beroemde filmster, door de blockbustertrilogie waarin hij de gevederde superheld Birdman speelde, maar ondertussen is het grote publiek hem vergeten. Nu aast hij op erkenning als een serieuze acteur (en scenarist-regisseur) met een Broadway-adaptatie van een Raymond Carver-verhaal. Helaas loopt het allemaal mis. Hij probeert opnieuw een band op te bouwen met Sam (Emma Stone), zijn vervreemde dochter met een drugsverleden. Hij zit opgescheept met Mike Shiner (Edward Norton), een methodactor met kapsones. En als klap op de vuurpijl wordt hij ook nog eens gestalkt door de superheld die hij vroeger speelde.

U herkent ongetwijfeld de parallel met hoofdrolspeler Keatons eigen verhaal: hij vertolkte de titelheld in Tim Burtons Batman-films en weigerde om een derde keer de vleermuisvermomming aan te trekken, waarna zijn carrière in vrije val ging. Maar daar houdt de vergelijking wat Keaton betreft ook op: hij snakt níét voortdurend naar bijval van publiek en pers, zo legde hij aan Variety uit. De parallel met zijn eigen carrière maakte wel dat al meteen van bij de première in Venetië gespeculeerd werd over Keatons Oscarkansen. Hij kreeg ook een nominatie voor de rol, maar greep naast de onderscheiding.

Birdman won uiteindelijk wel vier Academy Awards, waaronder die voor beste film, beste regisseur (Alejandro González Iñárritu, die die Oscar het jaar daarop opnieuw won met The Revenant) én voor beste cinematografie. Wat de eminente cameraman Emmanuel Lubezki hier uit zijn lens tovert, is inderdaad de moeite. Zowat de hele film oogt als één langgerekt, ononderbroken shot. Dat is maar schijn – alles is haast onmerkbaar aan elkaar gelast – maar de film bestaat wel degelijk uit erg lange shots, zij het dan veelal van een minuut of tien, die de acteurs volgen op het podium, in de coulissen, en in een enkel geval dus in hun onderbroek in de mensenmassa op Times Square. Vanitas vanitatum et omnia vanitas.

ONE DEADLY WEEKEND IN AMERICA (maandag 21/5, 23.10, Canvas)

Tijdens een willekeurig zomerweekend in 2015 sterven in de VS 87 mensen door wapengeweld. Dat is Columbine maal zeven, Sandy Hook maal drie en Parkland maal vijf. De docu One Deadly Weekend in America focust op zeven schietpartijen – van L.A. tot het landelijke South Carolina – die zich tijdens dat weekend voordeden in een land dat 25 keer meer slachtoffers van wapengeweld telt dan andere ontwikkelde landen. Aan de hand van getuigenissen van overlevenden, familieleden en agenten en op het ritme van nieuwsbeelden en politievideo’s onderzoekt Ursula Macfarlane hoe het zover is kunnen komen. Haar docu is een krachtige aanklacht tegen de Amerikaanse wapenepidemie en geeft de statistieken een gezicht.

2DOC: MUSSA (donderdag 24/5, 23.55, NPO 2)

De twaalfjarige Mussa, die samen met zijn ouders van Ethiopië naar Israël is gevlucht, spreekt perfect Hebreeuws maar weigert al vijf jaar te praten. Hij woont in een sloppenwijk in Tel Aviv en neemt elke dag de bus naar zijn school in een van de rijkste buurten van de stad. Daar hoort hij zijn klasgenoten, met wie hij alleen via gebaren en gelaatsuitdrukkingen communiceert, praten over Afrikaanse migranten, van wie velen gedeporteerd dreigen te worden. Mussa’s vriendjes zien daar geen graten in. ‘Want anders nemen ze ons land over’, zeggen ze. Op tv ziet de jongen hoe de Knesset oproept om het Afrikaanse ‘kankergezwel’ te verwijderen. Mussa’s stilzwijgen zegt heel veel over het lot van de tienduizenden Afrikanen in het Beloofde Land.

FAUDA (seizoen 2 vanaf donderdag 24/5, Netflix)

Terwijl de grens tussen Israël en Palestina streng bewaakt blijft, zorgt Netflix met de Israëlische thrillerreeks Fauda (Arabisch voor ‘chaos’) voor een neutrale zone. Het eerste seizoen van de politiek geladen serie, over het kat-en-muisspel tussen de Palestijnse verzetsbeweging Hamas en een elite-eenheid van het Israëlische leger, viel immers aan beide zijden in de smaak. In seizoen twee wil Doron (Lior Raz) na zijn drukke tijd bij de IDF vooral op rust komen en druiven telen. Spijtig genoeg voor hem heeft de IS een eitje met hem te pellen. Dat Fauda voor een internationalere vijand als de IS kiest, past binnen de grensoverschrijdende ambities van zowel Netflix als Israël. Na In Treatment en Homeland – twee Israëlische reeksen die een Engelstalige remake kregen – bewijst Netflix dat ook series waarin Hebreeuws en Arabisch worden gesproken internationaal kunnen scoren.

THE MASTER (vrijdag 25/5, 21.15, Canvas)

In dit psychologisch drama uit 2012 graaft Paul Thomas Anderson (Phantom Thread, There Will Be Blood, Magnolia) naar de dolende Amerikaanse ziel via de belevenissen van Freddie Quell (Joaquin Phoenix), een getroebleerde WO II-veteraan en door seks geobsedeerde vagebond die met open armen ontvangen wordt door de charismatische zelfhulpgoeroe slash sekteleider Lancaster Dodd (Philip Seymour Hoffman). Het duo, dat in Venetië de prijs voor beste acteur deelde, acteert intens en Phoenix, die vijftien kilo verloor voor de rol, is zelfs ronduit angstaanjagend. Een dromerige, deels door Scientology-stichter L. Ron Hubbard geïnspireerde studie over macht en vrije wil.

THE REBEL SURGEON (Zondag 20/5, 22.00, Canvas)

Nadat Erik Gandini de eigenzinnige chirurg Erik Erichsen al opvoerde in The Swedish Theory of Love (2015), gaf hij de Zweed ook een centrale rol in zijn The Rebel Surgeon (2017). Opnieuw probeert de Italiaanse documaker – weliswaar via een omweg langs Afrika – de pijnpunten van het fel gereglementeerde ‘gidsland’ Zweden in kaart te brengen.’Het probleem is dat niemand in de zogenaamde eerste wereld denkt dat hij iets kan opsteken van wat in Afrika gebeurt’, vertelt Erichsen terwijl hij in Ethiopië operaties uitvoert met kabelbinders, fietsspaken, buisfittingen en een handboor uit de supermarkt. Zo ruilt hij de roestige bureaucratie van zijn thuisland voor het oxiderende operatiemateriaal dat hij voor zijn huis-tuin-en-keukenchirurgie in Ethiopië hanteert. Steriele roest is volgens hem immers een pak minder schadelijk dan traag drogende inkt en eindeloos paperassenwerk.

CARRIE (vrijdag 25/5, 23.40, Eén)

Carrie (1976), een verfilming van de debuutroman van horrorkoning Stephen King, is in de loop der jaren uitgegroeid tot een genreklassieker. Sissy Spacek is onthutsend goed als het titelpersonage, een muurbloempje dat na haar eerste maandstonden ontdekt dat ze paranormale krachten heeft. Het meisje, een wandelende tijdbom, gebruikt haar gaven om zichzelf te beschermen tegen haar fanatiek religieuze moeder (Piper Laurie) en haar wrede klasgenoten (onder wie John Travolta). De climax met een ketel varkensbloed op een schoolbal is weerzinwekkend en wordt met veel zin voor suspense in beeld gebracht door Brian De Palma. De muziek is van Pino Donaggio – wat Bernard Herrmann voor Hitchcock was, was hij voor De Palma.

THE LAWYER (zaterdag 19/5, 21.30, Canvas)

Frank Nordling (Alexander Karim) is een jonge, beloftevolle advocaat. Zijn zus Sara (Malin Buska), een politieagente, is in tegenstelling tot haar broer altijd obsessief bezig gebleven met de moord op hun ouders. Wanneer Frank aan de slag gaat in het kantoor van Svend-Erik (Nicolaj Kopernikus uit The Killing), werkt hij plots ook voor Thomas Waldman (Thomas Bo Larsen uit Festen en Follow the Money), een van de godfathers van de onderwereld in Kopenhagen, die achter de dood van Franks ouders lijkt te zitten. Frank wil wraak en infiltreert in Waldmans organisatie. De nieuwe serie van scenarist Hans Rosenfeldt (The Bridge) belooft opnieuw massa’s spanning en intriges.

MADEMOISELLE CHAMBON (zaterdag 19/5, 23.40, NPO 2)

Het klikt tussen regisseur Stéphane Brizé en acteur Vincent Lindon. De twee Fransmannen hebben al vier films samen gedraaid, waaronder La loi du marché (in 2015 goed voor de prijs voor beste acteur in Cannes) en En guerre (dit jaar in competitie in Cannes). Mademoiselle Chambon is hun eerste samenwerking, een liefdesdrama over een getrouwde, zwijgzame metselaar (Lindon) die hopeloos verliefd wordt op Véronique Chambon (Sandrine Kiberlain), de gecultiveerde lerares van zijn zoon. Dat de twee lange tijd een koppel waren, merk je aan hun sprankelende samenspel. Een fraai melodrama over de onderhuidse spanningen en folteringen die bij een onmogelijke liefde komen kijken.

ROLLING STONE: STORIES FROM THE EDGE (donderdag 24/5, 22.40, Canvas)

Een oplage van anderhalf miljoen exemplaren, en dat tweemaal per maand. Geen muziekmagazine doet in de States beter dan Rolling Stone, het iconische blad dat in 1967 in San Francisco werd opgericht door student Jann Wenner – nog altijd hoofdredacteur, maar met steeds minder goesting – en zijn mentor Ralph Gleason, een jazzrecensent die eens iets anders wilde.

Of het blad, dat dus vorig jaar zijn vijftigste verjaardag heeft gevierd, werkelijk ‘de Bijbel van de tegencultuur’ is of ooit geweest is, is onduidelijk na het bekijken van de tweedelige HBO-documentaire Rolling Stone: Stories from the Edge. Daarvoor doen de protagonisten, vrijwel zonder uitzondering loyale (ex-)medewerkers van het blad, net iets te hard hun best om zichzelf, hun collega’s en de verdiensten van het blad in de verf te zetten. Zo veel schouderklopjes worden er door talking heads als fotografe Annie Leibovitz, Cameron Crowe en Wenner zelf uitgedeeld, dat er voor verregaande ontwrichting moet worden gevreesd. Vreemd is dat niet, met de hoofdredacteur als uitvoerend producent.

Gelukkig is er regisseur Alex Gibney om die schaamteloze onanie wat te maskeren. De meester van de documentairefilm, die al ontluisterende docu’s over Lance Armstrong (The Armstrong Lie), corrupte zakenlui (Enron), hacking (Zero Days) en de buitenlandse folterpraktijken van de CIA (Taxi to the Other Side)maakte, houdt het tempo er flink in met tientallen concertfragmenten, iconische foto’s, spraakmakende covers en interviews met new journalism-boegbeelden Tom Wolfe en Hunter S. Thompson.

Vooral het stuk over Thompson, die in 1972 voor Rolling Stone de presidentiële campagne van Richard Nixon en George McGovern volgde, werkt op de lachspieren en overtuigt je ervan dat Rolling Stone op een bepaald moment toch een tegengeluid heeft laten horen. Dat Johnny Depp, die de zelfverklaarde gonzojournalist ook al in Fear and Loathing in Las Vegas treffend neerzette, enkele fragmenten uit Thompsons hilarische stukken voorleest, is aardig meegenomen. Een ander deel, over de ontvoering van Patty Hearst, is dan weer opgebouwd in ware thrillerstijl.

Rolling Stone: Stories from the Edge is een vier uur durende reclamespot voor een blad dat allang geen reclame meer nodig heeft en de kijker op de verkeerde manier wil overtuigen van zijn relevantie, vroeger en nu. Een visueel knappe, vlot vertelde en strak gemonteerde reclamespot vol leuke anekdotes, dat is het wel.

Canvas zendt deel twee uit op donderdag 31 mei.